Kiedy stosujemy MCDA?

Tego typu analiza może być przydatna dla całościowego spojrzenia na aspekt ryzyko/korzyści stosowania określonej metody leczenia. Jej idea polega na tym, by w sposób ilościowy wyrazić skumulowany rezultat dotyczący wszystkich istotnych punktów końcowych (tak efektywności klinicznej, jak i bezpieczeństwa). Całościowe ujęcie klinicznej wartości metody leczenia może być niezwykle wygodne w kontekście konfrontacji z danymi kosztowymi.

Proces prowadzenia tego rodzaju analizy składa się z czterech głównych części:

• wykonanie raportu HTA zawierającego adekwatną ilościową syntezę danych odnośnie wybranych punktów końcowych;
• sprowadzenie wyników dotyczących rozpatrywanych punktów końcowych na jednorodną (zestandaryzowaną), addytywną skalę;
• przypisanie wag poszczególnym punktom końcowym;
• obliczenie ważonej sumy zestandaryzowanych efektów dot. poszczególnych punktów końcowych.

Sprowadzenie wyników dla poszczególnych punktów końcowych wyrażonych pierwotnie różnymi parametrami i w różnych jednostkach na jednorodną skalę wymaga zastosowania odpowiednich matematycznych przekształceń i standaryzacji.

Z kolei przypisanie wag do punktów końcowych może być zrealizowane poprzez przeprowadzenie odpowiednio skonstruowanego badania ankietowego wśród panelu ekspertów i/lub wśród reprezentatywnej grupy pacjentów.